Prachtig Laos!
Door: Maaike
Blijf op de hoogte en volg Maaike
07 Januari 2016 | Laos, Vientiane
Het is leuk om te merken dat jullie mijn blogs lezen en mijn reis volgen. Na mijn laatste verhaal heb ik er inmiddels weer bijna 4 weken in Laos opzitten en ik weet niet goed waar ik moet beginnen; zoveel indruk maakt het land. Maar uiteraard wil ik jullie niet langer in spanning laten zitten ;p
Voordat ik naar Laos reisde heb ik in Thailand als laatste nog de golden triangle bezocht. Hier ging ik hier vooral heen wegens het interessante en moderne Hall of Opium museum over de geschiedenis van opium en de gevolgen van het gebruik ervan. In het golden triangle gebied van Myanmar, Thailand, Laos (en ook Vietnam en China) heeft opium een grote rol gespeeld en zijn veel mensen verslaafd (geweest). Erg interessant!
Een dag later rijd ik per bus, tuktuk en bus over een rivier en reis ik Laos binnen. Ik blijf het bizar vinden hoe het leven er aan de andere kant van een grens er zo totaal anders uit kan zien. Je merkt hier meteen dat het land en de mensen veel armer zijn: houten huisjes langs de weg (op palen vaak) , bijna geen auto's,meer scooters, slechtere wegen, etc.
Laos voelt desondanks meteen goed en uitdagender en interessanter dan Thailand voor mij.
Mijn eerste stop was Luang Namtha in het noorden,waar ik zou gaan hiken met de Utrechtse Lonneke en Duitse Alena die ik beiden in Chiang rai heb leren kennen. Ik heb hier met de Franse Matthew, Solaine en Hadrien eerst nog een dag per scooter door de dorpen gereden, waar het super mooi en heuvelachtig is; mensen staan te zwaaien en roepen als je langs komt en vinden het leuk als je een paar woorden Laotiaans kunt roepen. Lunch bestellen doen we hier door te wijzen naar wat anderen op de tafel hebben staan wat er wel redelijk en betrouwbaar uitziet. Wanneer we met pech langs de weg staan, komen de kinderen te hulp, die allemaal precies weten hoe een scooter in elkaar zit. In het dorp lopen een aantal volhardende straatverkoopsters die geen genoegen nemen met nee, en die tussen het verkopen van armbandjes door ook snel nog even wat opium aanbieden, of ik daar toevallig wel interesse in heb... nou...
Inmiddels waren ook de anderen gearriveerd in Luang Namtha en zijn we met een hele groep een tweedaagse jungle tocht gestart. Eerst een dag ploeteren door bergachtig dicht bamboebos, en de tweede dag met de kajak verder.
Het was zwaar, maar geweldig! Echt back to basic. Eten deden we op de grond op een bedje van rotan bladeren, en eten doe je met de hand; sticky rice met groenten en saus en wormen voor diegene die willen proberen. Heerlijk eten, al waren de wormen voor mij nog een stap te ver. Een koude douche namen we in de heldere rivier. Je hoorde honderden kikkers om je heen, hoewel dat er ineens een paar tiental minder waren omdat onze gidsen waren gaan jagen. We hebben kunnen genieten van overheerlijke geroosterde kikkers en een gezonde maaltijd uit de jungle. Bij het ontbijt durfde ik het eindelijk aan en heb ik mijn eerste hele kikker op. Het is nu of nooit dacht ik. Hopelijk het ik niet per ongeluk mijn toekomstige prince charming opgegeten. Slapen deden we op een soort jute zak gespannen op een bamboeframe en koffie in de morgen drink je uit een bamboe beker, ter plaatse gemaakt.
De tweede dag hebben we 25 km gekajakt; een tocht door geweldig mooie natuur met wat stroomversnellingen en rotsen om op vast te lopen, wat natuurlijk gebeurde. Iedereen was zeiknat maar de bagage gelukkig droog in de drybags. 's avonds heeft de gids ons meegenomen naar de lokale bar met petanque banen, waar ook totaal onverwachts een hippe disco bleek te zijn! Een leuke stapavond in de middle of nowhere en een leuke afsluiter met de groep.
Na vandaag reis ik door met Lonneke en zullen we nog noordelijker gaan, wat fijn is om met zijn tweeen te doen. Alleen was ik er niet aan begonnen omdat het zo afgelegen is. De bus naar Udomxai stopt halverwege ergens voor een plaspauze. Wij verwachtten een gebouwtje te zien, maar er is alleen weiland hier! De vrouwelijke conducteur squat zonder enige gêne een meter van de deur van de volle bus om te plassen. Wij hebben het iets verderop gezocht om toch nog iets hoger gras te hebben....je wordt hier vanzelf steeds schaamtelozer...
In de bus leren we hier Lonneke en Luc uit Eindhoven kennen, waar we in de komende weken nog veel mee zullen optrekken.
De bus naar Phongsaly is er een om niet over naar huis te schrijven. De bus zelf is in erbarmelijke staat, en deze bus wordt ook nog eens zo vol geladen dat ik vrees dat de remmen het ook te zwaar te verduren zullen krijgen. En dit terwijl we een 10-uur durende rit voor de boeg hebben door de bergen met afgronden en slechte wegen. Het was goed om te weten dat de belangrijke spullen in ieder geval droog in de bus lagen, zoals dakpannen, benzine, houten planken, zakken rijst, etc. Onze tassen lagen op het dak.
Ik dacht wel als dit allemaal maar goed gaat..maar ja dit is ook het avontuur wat ik juist zocht. En wat je dus vindt in Laos.
Net voor Boun Neua zagen we een bus half van de weg geraakt, we werden toen nog zenuwachtiger. Gelukkig is iedereen uit deze bus uit een raampje kunnen klimmen. Het werd al donker en we hadden nog ongeveer twee uur te gaan over een nog slechtere weg. Ik hield mijn zenuwen niet meer onder controle en gelukkig dachten de anderen er hetzelfde over. We besloten dan ook om al een dorp eerder uit te stappen, een hotel te zoeken en morgen in het licht erder te reizen samen met de andere Lonneke en Luc. Gelukkig was er plek in het enige hotel en hebben we ook eten gevonden in de vorm van een grote pan Chinese vegetarische soep.
De volgende dag zijn we veilig gearriveerd in het helaas bewolkte en mistige Phongsaly. Dit dorp dicht bij de Chinese grens doet aan als een Chinese enclave. 25% van de bevolking is al Chinees en alle gebouwen die van steen zijn en de grote pick-ups die je ziet rijden, zijn van Chinezen. Dit zorgde er gelukkig wel voor dat we twee keer heerlijk chinees hebben kunnen eten. De gewilde georganiseerde tour naar de hilltribes blijkt hier veel te duur, maar gelukkig kunnen we gebruik maken van de locale gids van een van de Fransen die we in de bus leerden kennen. Met een open truck en wat bij elkaar gesprokkelde toeristen bezoeken we uiteindelijk allemaal samen toch twee dorpen. Geweldig! Als lunch hebben we een kip en haan gekocht in het dorp en deze hebben we met eigen ogen geslacht zien worden. Niet iets dat op mijn bucketlist stond, maar wel iets wat we dan toch ook wel willen zien als je de kip net zelf hebt gekocht en deze later zult eten. Wij verdenken de kok ervan het vlees omgewisseld te hebben tijdens onze wandeling daarna, want we hebben geen mals vlees ontdekt bij onze lunch daarna en het was ook minder dan twee kippen, dat weten we zeker. Ach ja, hopelijk hebben ze met de hele familie die avond genoten van een feestmaal.
Na wat onzekerheid of we zoals gepland per boot terug naar het zuiden konden reizen, bleek gelukkig dat dit kon, ondanks het feit dat er een aantal grote dammen wordt gebouwd (door de Chinezen) in de rivier. Ik wilde een terugreis per bus als het kon ook graag vermijden dus ik was blij dat onze boottrip toch doorging. Tijdens de boottocht door de heuvels naar Muang Khua hebben we weer kunnen genieten van het ongerepte Laos en zagen we bewoners in- en uitstappen in de middle-of-nowhere waarbij je je echt afvraagt hoe ze toch redden in de jungle. Het was wel triest om te zien welke gevolgen het bouwen van de dammen heeft voor de bewoners langs de oevers, want vele huizen zijn onder water verdwenen. Na de eerste dam stond het water helaas toch te laag om met een boot verder te kunnen en hebben we het resterende stuk van vier uur uiteindelijk met een minibusje verder afgelegd.
In het rustige Muang Khua worden we 's morgens wakker door harde muziek uit de luidsprekers op straat. We denken aan communistische muziek en dit blijft zo een half uur doorspelen. Daarna horen we chanting en uit ons raam zie ik 10 jonge monniken (nog kinderen) in de gewoonlijke saffraan gekleurde kleding op een rij staan met een alm (bowl) in hun handen om giften in te kunnen ontvangen. Op de grond zitten mensen geknield om eten en andere giften te geven. Heel bijzonder om te zien.
Voor de lange boottrip naar Nong Khiaw hadden we een van de 4 'VIP' stoelen op de houten boot bemachtigd. Andere toeristen stonden allemaal sociaal te zijn bij de kaartverkoop en te buurten, maar Lonneke en ik hadden al lang gezien dat er maar een aantal stoelen op de boot stonden. Zodra wij ons ticket hadden nestelde wij onszelf alvast in de boot onder het mom: ' als wij deze stoelen niet pakken, doet zo iemand anders het'. En dan zouden wij 6 uur op een houten plank zitten... Bij elke stop kwamen er wat mensen bij en vaak ook wat zakken met rijst of een net gevangen vis. De boot kwam dieper en dieper te liggen. Vooral de laatste twee uur van de trip was heel mooi zoals we hoopten tussen de karstbergen door.
Nong Khiaw ligt supermooi tussen de bergen, maar helaas was Lonneke de eerste nacht ziek en was ik ook niet helemaal lekker. We hadden ook niet Indiaas moeten gaan eten...We doen het dus noodgedwongen rustig aan in dit dorp.
Wel werd hier even grappig duidelijk dat ik nu niet met een Brabander op pad ben; toen Lonneke ziek uit de badkamer kwam gelopen 's nachts en ik zei: ' ach geerum' vroeg zij: ' wat betekent dat'? Tja...het is ook geen abn natuurlijk..
Na een dag rust konden we het toch niet laten om op ons gemak naar het uitkijkpunt in het dorp te klauteren om 360 graden de omgeving te kunnen zien. Wat een geweldig uitzicht! Onderweg stonden we nog even te buurten met een Amerikaanse tegenligger. Toen wij onze bananenschillen in de jungle gooiden, sprintte ze er praktisch achteraan om ze op te rapen en ze vertelde ons " dat het wel meer dan 100 jaar duurt voor deze schil vergaat! Dat kan echt niet!" Vooruit dan, we geloofden haar niet, maar we hebben netjes de schil bewaard in onze tas. Toch even gegoogled naderhand en het duurt gemiddeld 2 jaar. Toch bijna twee jaar langer dan ik dacht. Maar toch een heel verschil met 100 jaar. Typisch Amerikaans dachten wij weer...
Inmiddels was het kerst en waren we in Luang Prabang aangekomen; een stad met veel Franse invloeden die in zijn geheel op de Unesco werelderfgoedlijst staat. We hebben onszelf hier met kerst verwend met o.a. een heerlijk kaasplankje (wat missen we kaas!) en een rood wijntje en we ontmoetten hier Luuk en Lonneke weer met wie we nog gezellig een paar dagen hebben opgetrokken en een drankje mee hebben gedaan. Eten was in dit mooie stadje onze hoofd bezigheid, met zoveel lekker eten en goede restaurants :)
Toen we de eerste keer naar Utopia gingen (de enige ' place to be' voor een stap avond) kwamen we erachter dat deze bar helaas al om 23.00 uur sluit. Dus na een drankje stonden we weer op straat. De tweede keer gingen we dan maar op tijd en hebben we na sluitingstijd eens gek gedaan en zijn we met de een tuktuk naar de afterparty in het bowlingscentrum gegaan; na het stappen nog bowlen in een tl-verlichtte zaal. Het is weer eens wat anders.. Het was duidelijk niet bevordelijk voor mijn bowlingprestaties...maar wel gezellig.
De mooie Kuang Si waterval hebben we zelf nabij Luang Prabang met de scooter bezocht waarbij we ook nog wat lokale dorpen onveilig hebben gemaakt. Ik kreeg een nieuwe Honda mee waar nog geen 200 km op gereden was. Om de druk op te voeren zei hij nogmaals dat ik echt pas de tweede was die er op reed. Toen we de brommers terug brachten leerde hij Lonneke ook nog om op een semi- automatische brommer te rijden en greep ik mijn kans om te vragen waar de pedaal bij mijn rechtse voet eigenlijk voor diende. Dit bleek de achterrem te zijn...oeps... Ik heb de hele dag alleen de voorrem gebruikt. Weer wat geleerd.
Overal op straat zie je de monnikken (in opleiding) in saffraan gewaden omdat velen hier wonen en studeren. Ik blijf het een mooi gezicht vinden. 's morgens vroeg heb ik een keer de heilige traditie 'alms ceremony' bijgewoond. De monniken schuifelen bij zonsopkomst in rijen door de straten waar de locale bevolking wederom voedseloffers (rijst en fruit) geeft. De monniken verzamelen op deze manier dagelijks hun enige maaltijd van de dag.
Ten slotte ben ik er hier zelf nog een middag op uit getrokken met de mountainbike, waarbij ik een luxere fiets meekreeg dan ik thuis zelf heb. En dat voor 2,5 euro. Dat is zo fijn aan Azie, dat alles wat je hier doet gewoon betaalbaar is. Daarom kun je ook elke dag wel wat leuks ondernemen.
Na weer afscheid genomen te hebben van Lonneke en Luc, busten we door naar Vang Vieng om daar oud op nieuw te vieren. Deze stad is in Laos de beste plek om een feestje te kunnen vieren, dus dit kwam weer goed uit. Wel een beetje jammer dat we de eerste dagen in het (enige vrije en betaalbare) partyhostel van het dorp zaten waar er gratis whisky geschonken werd vanaf 18.00 uur. Hier komt natuurlijk veel jonge jeugd op af en je vindt hier dan ook zatte mensen in overvloed.
In onze dorm van 12 personen lagen dan ook minimaal 15 personen na de nieuwjaarsnacht...horen, zien en zwijgen is hier nu even het beste denk ik...
Op oudjaarsdag heb ik voor het eerst aan rotsklimmen gedaan en ik vond het geweldig! Nu wil ik natuurlijk vaker :) Mijn armen waren totaal leeg na drie klimroutes, maar wat voelt het als een overwinnig als je uiteindelijk over een moeilijk punt heen klimt en de top bereikt! Oudjaarsnacht hebben we doorgespeeld in een gezellige bar aan de rivier, met hangmatten, kampvuren, goede muziek en een Lao biertje. Het is lang geleden dat ik op 1 januari zo vroeg op was. Na het verhuizen naar een fijn guesthouse, die nu wel vrij was, hebben we een verkoelende nieuwjaarsduik genomen in de rivier. Op hopelijk weer een mooi, gezond en reislustig jaar! De omgeving van Vang Vieng is schitterend en we hebben hier dan ook nog een paar dagen gewandeld, gerelaxed en met de scooter rondgereden. Onder andere naar een stuwmeer, wat ons het gevoel gaf alsof we in Noorwegen of Zweden waren beland, met schitterende blauwe meren.
Inmiddels vertoeven we al weer een paar dagen in de hoofdstad Vientiane, waar we lekker naar de bioscoop zijn geweest, door de stad wandelen en fietsen en waar ik mijn visum verlengd heb met een paar weken. Een maand voor Laos blijkt te kort want ik wil in het zuiden ook nog een paar dingen zien en doen, voordat ik de grens oversteek naar Cambodja. Lonneke vliegt morgen naar Vietnam en ik reis dan voor het eerst in Laos alleen verder. Maar daarover schrijf ik de volgende keer graag weer...
Groetjes aan iedereen en natuurlijk de beste wensen voor het nieuwe jaar!
Maaike
-
07 Januari 2016 - 11:38
Sylvie:
Wauw, wat maak je toch allemaal mee voor superavonturen!
Heb je naast kikkers ook van de eekhoorns gesnoept? En is de opium goed bevallen? XD
Ga lekker door zo! Mooi verhaal weer. -
14 Januari 2016 - 18:55
Corry:
Hoi Maaike, wat jij allemaal meemaakt! Ik doe het je voor geen goud na, maar jij kan straks véél vertellen.
Een jaarwisseling meemaken in zo'n afgelegen streek maak je misschien ook nooit meer mee. Geniet zo veel je kan en kijk goed uit. Ik wens je een zeer aangename voortzetting van je reis. Groetjes van tante Corry.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley