Bangkok en Noord-Thailand...

Sawatdee kha iedereen!

Hoezo zijn de mensen in Thailand aardig? Daar ben ik het niet mee eens! Ik word zojuist 42 geschat! :( Wel door een hele lieve vrouw van bijna 70, maar toch. Wat een deceptie ;)

Inmiddels ben ik al weer ruim drie weken in Thailand en dus is het tijd voor een update.

Na een maand in Nepal was het bij aankomst in Bangkok een groot verschil! Terug naar de warmte, aankomst op een luxe vliegveld met mooie schone toiletten, reizen met de sky train met airco vanaf het vliegveld; moderne hoge gebouwen en ruime goede wegen; welkom in een wereldstad!
Waar in Nepal mijn leventje tijdens het daglicht afspeelt en je meestal op tijd op staat en op tijd in bed ligt, is het in Bangkok niet mogelijk omdat er 's avonds veel te veel te doen is. Ik heb het in het hostel goed getroffen met een geweldige huiselijke sfeer en leuke mensen.

Overdag heb ik vooral mijn eigen plan getrokken, en 's avonds zijn we veel op pad geweest met wat 'huisgenoten' om streetfood te eten, een drankje te doen, een markt te bezoeken of om van het nachtelijke geweldige uitzicht te genieten over Bangkok vanaf de 84e verdieping, ruim 300 meter hoog.

In deze stad is er voor elk wat wils: het kriegelige china town, een groen park om de drukte en hitte te ontsnappen, dure wijken met geweldig mooie gebouwen waar de ambassades gevestigd zijn, streetfood of restaurants, markten voor locals en de Chatuchak weekend market voor toeristen, bar streets, Thaise massages op elke hoek van elke straat, etc. Ik heb het allemaal gezien en ontdekt en ik vond Bangkok geweldig!

Het enige dat me even ' tegenviel' was mijn voetmasage waarbij ze mijn poezelige voetjes iets hardhandiger onder handen namen dan ik had verwacht.. dat was mijn eerste en voorlopig laatste keer Thaise massage...

Met de sky train ben je steeds binnen een paar minuten en een paar baht waar je wilt zijn. En als de sky train in dat gedeelte van de stad niet kwam, pakte ik de boot of stapte ik achterop de brommertaxi. Ik voelde me als ' dorpsmeisje' even een stadse :) Ook per fiets heb ik Chinatown ontdekt met een georganisserde fiets tour met uiteraard overwegend Nederlanders.

Verder heb ik het paardenracen bezocht in de Royal Bangkok sports club. Wat een belevenis :) Ik zocht een plekje om te zitten op de betonnen trappen en ik zat daar tussen de locals te wachten. Voor de races begonnen, werd eerst het volkslied gespeeld waarbij iedereen geacht wordt op te staan. Later merkte ik dat ze dit volkslied ook afspelen voordat er een film in de cinema begint, en op het treinstation, waarbij iedereen stopt met wat hij op dat moment doet. De koning is heilig en wordt erg gerespecteerd hier.

De gemiddelde bezoeker bij de paardenracen is man en minimaal 40 jaar; ze hebben allemaal gegokt en zitten met spanning met het briefje in hun handen. De harde kern van Willem II is er niks bij. Maar in plaats van een bladje bier wordt hier een zak met flesjes water gehaald en ik word als opvallende buitenstaander meteen getrakteerd op een koud flesje..proost! Ze hadden ook goede zin waarschijnlijk; bij de eerste race had mijn buurman al gewonnen. Bij het finishen van de paarden ging er een golf van geschreeuw en hoop door het stadion en iedereen keek voor spanning naar het uitslagenbord. Om vervolgens weer naar de kassa' s te lopen en soms hun inzet te veranderen. Leuk om eens mee te maken!


Thailand is iets kleiner dan Frankrijk, en heeft een lengte van 2000 km. Als je een visum van een maand hebt moet je dus keuzes maken. Het groene heuvelachtige noorden trok me nu meer dan de stranden in het zuiden; ik besloot dan ook om vanaf Bangkok meteen naar het noorden te reizen om daar de tijd te kunnen nemen. Samen met 4 andere reizigers die ik in Bangkok heb leren kennen, hebben we in Sukhothai het nationale Loi Krathong festival gevierd.

Een festival bij volle maan, waarbij de Thai een krathong (een vaartuigje in de vorm van een lotusbloem met kaarsje en wierook) naar het water brengen en deze daar te laten drijven. Men gelooft dat hoe langer de kaars blijft branden des te beter je geluk is in het komende jaar. In Sukhothai, een Unesco historische plaats met ruïnes, tempels en vele boeddhabeelden hebben we twee avonden rondgelopen, en een middag rond gefietst. Het festival werd steilvol afgesloten met het gaafste vuurwerk dat ik ooit heb gezien!

De volgende stop was Chiang Mai(ke), waar ik onder andere met de Franse William en Sherine (uit Libanon/Frankrijk) naar toe ben gereisd.
Deze stad was nog toeristischer dan ik had verwacht, wat ik persoonlijk toch minder leuk vind dan het authentieke van een land zien. Maar, er is genoeg te doen om je er een paar dagen te vermaken en het was fijn om weer wat meer (Westerse) keuze in eten te hebben (lees: goedbruinbroodmisiktochwelweer.nu). Behalve wandelen in de stad heb ik hier ook een dagje een mountainbike gehuurd. Mijn conclusies: Chiang Mai is geen fietsstad! en; mijn conditie is in twee maanden bar slecht geworden:( Het was wel weer fijn om actief bezig te zijn, maar door de warmte en drukte op de weg heb ik na een halve dag toch al naar besloten om de fiets weer in te leveren.

Verder zijn we naar het (bleek later helaas alleen maar toeristische) Thai boxen gaan kijken en heb ik een kookworkshop gedaan, waarbij mijn Pad Thai mislukt was. Kortom: een stad vol successen ;)

Erg gaaf was wel de Skyline adventure die ik een dag gedaan heb met vele ziplines van ook 500,600 en 900 (!) meter lang en met abseilen langs de hoge bomen. En een complimentje dat ik in mijn zak steek na een karaoke avontuur met 'I would stay'; ' You have a beautiful voice' . Eindelijk worden mijn zangkunsten herkend ;) ahum...

Weer noordelijker in de bergen ligt Pai, de weg daarnaartoe is berucht om zijn 762 bochten. Waarbij een plekje voorin de mini bus geen overbodige luxe was. Hier sliep ik met Sherine en William net buiten het dorp; op loopafstand maar in de natuur. Hier werd elke avond het kampvuur gestookt en sliep ik met Sherine in een klei hut. Samen met een paar duizend mieren, maar die hadden hun route gelukkig net boven ons bed en niet richting ons bed.
Pai staat bekend als uitgaansdorp voor backpackers en ligt in de groene heuvels waar je een scooter nodig hebt om erop uit te trekken. William en Sherine hadden nog nooit een scooter gereden en wilde dit graag hier een keer proberen met mij omdat ik ervaring heb. Haha... ik wel, al drie dagen. Maar goed ik heb ze kunnen leren hoe ze de brommer starten:) drie uur later waren we eindelijk onderweg en hebben we een middag getoerd naar o.a. een bijzondere canyon. William is na Pai naar het zuiden gereisd, Sherine naar Chiang rai en ik heb eerst nog een dag bij Pai rondgescooterd richting Mae Hong son, met veel steile bochten, weg van de toeristen, waarna ik ook naar de noordelijkste stad Chiang Rai gereisd ben. Hier zou ik nog een paar dagen met Sherine optrekken voor ook zij naar het zuiden ging voor haar laatste week vakantie.

Chiang Rai is net een groot dorp, waar je alles in een paar straten kunt vinden, en waar je vooral de stad uit moet als je wat bijzonders wilt zien.
Met sherine heb ik de mini bus naar de Phu Chi Fa genomen: nog niet bekend in de lonely planet,maar een aanrader als trip door ons geweldige, moderne hostel in Chiang Rai. Een paar uur rijden om een schijnbaar geweldige zonsopkomst te zien met uitzicht op Laos. We kozen ervoor om te gaan kamperen, omdat dat hier veel goedkoper was en eens wat anders. En het was geweldig! We werden door het busje gedropt bij een plek waar de eigenaar stond te zwaaien met een pup-op tentje; of we bij hem wilde kamperen? Tuurlijk!
Binnen een minuut had hij onze slaapplek open gevouwd en ons ' matje' en kussens en dekens erin gelegd. We konden gelukkig eten bestellen bij hem en binnen 10 minuten werd onze noodle soep en pad Thai met de brommer bezorgd en zaten we met geweldig uitzicht te genieten van onze warme maaltijd op een super mooie plek.
Die avond hebben we ons opgewarmd bij het vuur en kochten we zelf wat hout bij om het vuur te laten branden en kregen we van de bbq-ende locals waar we door omringd waren koud bier en gebakken banaan aangeboden. Dit was de gaafste avond in Thailand tot nu toe waarbij we beiden blij waren eindelijk wat meer authentieks van Thailand te zien. Om 4 uur nachts werden we in een stel jeeps naar het uitzichtpunt gereden, waar het wachten in de kou beloond werd met de zonsopkomst met een schitterend uitzicht over de valei met wolken.

Na het afscheid van Sherine, ben ik zelf nog een paar dagen in Chiang Rai gebleven. Met de brommer weer op pad geweest, om de bijzondere witte tempel te bezoeken en een van de watervallen. Maar in Chiang Rai is het voor mij nu vooral lekker relaxen, een boekje lezen, lekker eten, kleding wassen, en buurten met veel reizigers die ook naar Laos gaan of er net vandaan komen. Zaterdag pak ik de bus naar Laos, waar ik erg benieuwd naar ben en ik mijn best ga doen om weer bijzondere, mooie dingen mee te maken.

Het mooie van reizen zit voor mij, naast het ontdekken van zoveel interessante landen, zeker ook in het ontmoeten van veel verschillende lieve mensen die uit alle uithoeken van de wereld komen. Het was interessant om meer te weten te komen over het leven in Libanon doordat ik 3 weken met Sherine heb gereisd. Van J uit Singapore weet ik nu meer over het leven in deze stad/dit land. Door de Vietnamese/Franse William weet ik meer over hoe het is om in Parijs te leven. Verder sprak ik bijvoorbeeld ook een Tsjechisch koppel die op dit moment op de ambassade in Damascus (!) werken. Niet zonder gevaar maar vol overgave. En zo zijn er nog tientallen andere mensen met andere verhalen, achtergronden, en ideeen, waarmee ik sprak of een tijdje ben opgetrokken. Erg interessant en soms ook inspirerend. Ik voel me goed, gezond en bevoorrecht en hoop dat ik zo nog een paar maanden door mag reizen.

Voor iedereen heel veel groetjes en ik hoop dat het goed gaat met jullie.
Dank je wel voor jullie eerdere reacties via deze site/what's app, facebook etc. Het blijft leuk om van 'thuis' te horen als je een tijdje op reis bent.

xxx Maaike