Brommers, brommers, en backpackers...
Blijf op de hoogte en volg Maaike
29 September 2015 | Vietnam, Hoi An
Eindelijk was het dan zover...na lang aftellen stond ik op Schiphol. Afscheid genomen mijn familie, vrienden en collega's en ineens wordt het dan toch wel spannend! Het voelde heel raar om door de douane te lopen, wetende dat je vanaf nu een tijdje op jezelf aangewezen bent, maar vooral ook dat je niet weet waar je precies naar toe gaat.
Ik had al weken een gejaagd gevoel en de raarste dromen, maar zodra ik in het vliegtuig zat was het goed en was dit gevoel helemaal weg. Wat ik kon voorbereiden heb ik gedaan en nu is het doen met wat je hebt...en maar zien waar de reis me brengt :)
Aangekomen in Ho Chi Minh City (Saigon) heb ik mijn eerste afding-skills natuurlijk gebruikt op de taxi chauffeur. Die wilde me al meteen een hoge prijs vragen maar na lang onderhandelen en vaak weglopen en een beetje liegen ("last year when I was here, is was only 150.000 Dong") was ik onderweg naar mijn hostel voor de helft van de prijs. Een beetje gelogen, maar het werkt wel :)
Inmiddels ben ik bijna twee weken verder en weet ik dat ik nergens meer moet betalen dan de helft en begin ik het onderhandelen bijna leuk te vinden. Gewoon blijven lachen..en het werkt!
Vanaf dag 1 kom je andere backpackers tegen in het hostel waar je gezelig een hapje mee gaat eten of mee door de stad gaat struinen. Op de tweede avond al meteen van mijn backpackersbudget afgeweken en mee uit eten gegaan met 7 Ierse meiden bij El Gaucho en natuurlijk eindig je met zo'n groep in de Irish pub..Zij waren al een paar weken onderweg in Vietnam en alle verhalen die je hoort over het noorden van Vietnam zijn zo geweldig dat het alleen nog maar beter kan worden.
Juist doordat ik nu alleen reis praat ik met iedereeen (of ze nu willen of niet) en leer ik zoveel mensen kennen. Zo sprak ik bijv. een local aan over haar drankje tijdens de lunch en we raakten aan de praat. Blijkt ze vloeiend Engels te spreken, uit Hanoi te komen en wil me meteen toevoegen op facebook zodat we elkaar nog kunnen zien in Hanoi...zou leuk zijn om met haar door haar stad te gaan over een paar weken.
Ik verwachtte van Ho Chi Minh City niet veel, aangezien ik niet zo van drukke steden houd, maar het was heerlijk om door de straten te wandelen. Je kijkt je ogen uit! Die drukte! Hoeveel mensen er op een scooter passen en wat ze allemaal kunnen vervoeren op 1 scooter.Babyzitjes kennen ze hier niet, baby's kunnen makkelijk onder de arm meegenomen worden, of ze worden tussen twee andere mensen in geplant op de scooter.
Bijna alle Vietnamezen dragen een mondkapje en belachelijk warme kleren. Het kapje tegen de vervuiling, maar ook warme kleren om omdat Vietnamezen geen verkleuring van hun huid willen. Een heel ander schoonheidsideaal dan in Europa dus.
Het eten is op straat vaak beter dan in de restaurants en keuze genoeg. Vooral het fruit is hier heerlijk en zoet! En eten met stokjes kan ik iedereen aanrader, je gaat dan vanzelf langzamer eten en dus meer genieten van het eten. Na het eten is wel te zien waar ik gezeten heb..
Van elke andere reiziger leer je weer andere dingen kennen, omdat zij al eerder wat ander eten hebben geproefd.
Een hele straat vol met ' tour operators' zorgt ervoor dat je allerlei excursies kunt boeken, vliegtickets, busreizen etc.
Oversteken in deze stad, en in elke stad tot nu toe is verstand op nul, vooral langzaam lopen, niet haperen, en dan komt het wonder boven wonder elke keer goed. Het is druk en chaotisch, maar mensen rijden langzaam en kunnen zo elkaar goed ontwijken. En de eerste keren was het een local lief aankijken en dan snapt hij of zij wel dat ik hem volg met oversteken,
Bij HCMC kun je de Cu chi Tunnels bezoeken waar de Vietnamezen in strijdden tijdens de oorlog tegen de Amerikanen. Indrukwekkend om te ervaren hoe smal en donker de tunnels waren (terwijl ze de tunnels nu zelfs al groter hebben gemaakt voor de toeristen om een stukje in te kunnen kruipen) Het Engelse niveau van de gidsen laat soms wat te wensen over, wat juist wel weer heel grappig is. " I don't make you funny?" ehh...ja ik vind jou heel grappig. Maar Vietnamees is ook niet te leren, dus ik snap het ook wel.
Verder heb ik een twee daagse tour door de Mekong delta gedaan, waarbij dag 1 een grote toeristische attractie was, echt vreselijk. Maar het verblijf in de homestay die avond maakte alles goed. In de middle of nowhere stopte onze bus en de gids zei tegen mij en de twee Duitse jongens waar mee ik was, dat we hier uit konden stappen. Er kwamen drie mannen op scooters aanrijden en wij konden achterop en we zouden de rest van de groep de dag erna weer zien gaf onze gids aan. We reden de snelweg af, over kleine weggetjes, steeds donkerder en kleinere weggetjes en kwamen echt uit tussen de locals. Met als enige die Engels sprak een 12 jarig jongetje die ons leerde over het eten met stokjes en die ons het dorp heeft laten zien. Geweldig! Op de weg terug naar de groep smorgens kreeg de man waarbij ik achterop zat nog een flinke snee in zijn enkel omdat hij zijn scooter ineens vooruit liet schieten, met als gevolg een handdoek minder voor mij in mijn tas, omdat hij zijn been moest kunnen afbinden. (gelukkig zat ik op dat moment niet op de scooter). Al gauw werd hij gehaald en vervangen door iemand anders die me veilig heeft afgezet bij de rest van de groep.
Deze dag in Can Tho in de Mekong delta was wel gaaf met het bezoek aan de floating market. En het is ook wel weer hilarisch hoeveel mensen ze in 1 bus kunnen proppen op de weg terug. Met een Brabants koppel heb ik het eiland over gewandeld en dan zie je bijvoorbeeld dat de locals hun kleding wassen(en zichzelf) in de rivier en je ziet ze hun vis schoonmaken voor hun huis.
De volgende stop was Mui Ne, vanwaar mijn drie daagse tour achterop de motor bij Easyrider Spencer begint. Met hem had ik al contact via facebook vanuit Nederland. Ondertussen had Theresa uit Oostenrijk al laten weten graag mee te willen en we zouden elkaar dan ook in Mui Ne weer zien. De bus daarheen was ook alweer geweldig! Drie rijen met ' bedden' om in te klimmen. Bij binnenkomst van de bus kreeg ik een vuilniszakje. Handig voor het afval, dacht ik, maar de chauffeur keek me nogal boos aan toen ik met mijn schoenen de bus in wilde lopen..iedereen moest zijn schoenen uit doen en in deze zakken zelf bewaren...zover reikt mijn Vietnamees nog niet.
In Mui ne hebben we eerst nog een trip naar de Sand dunes gedaan waar je een quad kunt huren. Natuurlijk vond een van de verhuurders het wel leuk om deze twee meiden even te laten zien hoe het moet en hij heeft ons beiden een voor een mee genomen over deze soms steile duinen. Waar hij na de tweede afdaling even aan me vroeg of het allemaal nog wel goed ging? Schijnbaar gilde ik nogal hard..maar het was gaaf!
De dag erna werden Theresa en ik opgehaald door Spencer en Chon. " Ik leek veel jonger in het echt dan op facebook" ...tuurlijk! Leuke man die Spencer! ; ) Onze tassen achterop en op naar Dalat door de bergen! Alleen al achterop de motor was geweldig! Tussen alle locals door, weg van de toeristen en langs vele mooie wegen en dorpen. We stopten regelmatig bij wat interessante plekken, zoals bij een boerderij voor Dragonfruit, een theeplantage, koffieplantage, authentieke eettentjes langs de kant van de weg, en bij ' the monument of the Whale'. Als hier een Walvis aanspoelt loopt het hele dorp uit om deze te begraven. na twee jaar wordt er een bot opgegraven en bijgezet in dit monument. De vrouwen van de vissers bidden hier voor een veilige terugreis van de zee.
De overnachting was in een geweldige bungalow in de heuvels gerund door een Belgische koreaan (snappen jullie het nog?)
Met een heerlijke bbq voor ons allemaal en Chon die gitaar speelt bij het kampvuur ...mooier kan het niet worden dacht ik nog.
Op de laatste dag lieten ze ons nog een minority village zien. Twee minuten van de de doorgaande weg, kom je in een heel andere wereld; waar ze alleen eten wat ze zelf verbouwen en waar ze je heel raar aankijken als toerist. De rollen zijn daar omgedraaid..wij waren een bezienswaardigheid. En ik bleek nog een woordje Vietnamees te kunnen ook. waarmee ik iedereen verbaasde toen ik vertelde hoe het met me ging. Hij vroeg erom maar verwachtte duidelijk geen normaal antwoord :)
Jammer genoeg kwam aan deze tocht een einde en werden we in Nha Trang afgezet zoals afgesproken. Ik had graag nog wat meer dagen met hen door Vietnam getourd! Nha Trang was puur het einde van de motorrour voor mij, want ik wilde door naar Hoi An. En daar ben ik nu vanmorgen aangekomen met een nachtbus van 11 uur. Dit keer heb ik een homestay geboekt, want hostels kennen ze hier niet veel in Hoi An. Super lieve mensen hier, en een luxe kamer..Ik heb net al een paar uur door Hoi An gestruind en dit is totaal anders! Meer een groot dorp dan een stad, ouderwets, laagbouw, minder druk...heerlijk!
Natuurlijk ben ik al gestrikt voor van alles vanmorgen en wordt er gewerkt aan mijn nieuwe kleding en zijn mijn nageltjes gelakt..
Hier ga ik wel een paar dagen vertoeven....wordt vervolgd dus de volgende keer vanaf Hoi An...
groetjes aan iedereen!
Maaike
Ik had al weken een gejaagd gevoel en de raarste dromen, maar zodra ik in het vliegtuig zat was het goed en was dit gevoel helemaal weg. Wat ik kon voorbereiden heb ik gedaan en nu is het doen met wat je hebt...en maar zien waar de reis me brengt :)
Aangekomen in Ho Chi Minh City (Saigon) heb ik mijn eerste afding-skills natuurlijk gebruikt op de taxi chauffeur. Die wilde me al meteen een hoge prijs vragen maar na lang onderhandelen en vaak weglopen en een beetje liegen ("last year when I was here, is was only 150.000 Dong") was ik onderweg naar mijn hostel voor de helft van de prijs. Een beetje gelogen, maar het werkt wel :)
Inmiddels ben ik bijna twee weken verder en weet ik dat ik nergens meer moet betalen dan de helft en begin ik het onderhandelen bijna leuk te vinden. Gewoon blijven lachen..en het werkt!
Vanaf dag 1 kom je andere backpackers tegen in het hostel waar je gezelig een hapje mee gaat eten of mee door de stad gaat struinen. Op de tweede avond al meteen van mijn backpackersbudget afgeweken en mee uit eten gegaan met 7 Ierse meiden bij El Gaucho en natuurlijk eindig je met zo'n groep in de Irish pub..Zij waren al een paar weken onderweg in Vietnam en alle verhalen die je hoort over het noorden van Vietnam zijn zo geweldig dat het alleen nog maar beter kan worden.
Juist doordat ik nu alleen reis praat ik met iedereeen (of ze nu willen of niet) en leer ik zoveel mensen kennen. Zo sprak ik bijv. een local aan over haar drankje tijdens de lunch en we raakten aan de praat. Blijkt ze vloeiend Engels te spreken, uit Hanoi te komen en wil me meteen toevoegen op facebook zodat we elkaar nog kunnen zien in Hanoi...zou leuk zijn om met haar door haar stad te gaan over een paar weken.
Ik verwachtte van Ho Chi Minh City niet veel, aangezien ik niet zo van drukke steden houd, maar het was heerlijk om door de straten te wandelen. Je kijkt je ogen uit! Die drukte! Hoeveel mensen er op een scooter passen en wat ze allemaal kunnen vervoeren op 1 scooter.Babyzitjes kennen ze hier niet, baby's kunnen makkelijk onder de arm meegenomen worden, of ze worden tussen twee andere mensen in geplant op de scooter.
Bijna alle Vietnamezen dragen een mondkapje en belachelijk warme kleren. Het kapje tegen de vervuiling, maar ook warme kleren om omdat Vietnamezen geen verkleuring van hun huid willen. Een heel ander schoonheidsideaal dan in Europa dus.
Het eten is op straat vaak beter dan in de restaurants en keuze genoeg. Vooral het fruit is hier heerlijk en zoet! En eten met stokjes kan ik iedereen aanrader, je gaat dan vanzelf langzamer eten en dus meer genieten van het eten. Na het eten is wel te zien waar ik gezeten heb..
Van elke andere reiziger leer je weer andere dingen kennen, omdat zij al eerder wat ander eten hebben geproefd.
Een hele straat vol met ' tour operators' zorgt ervoor dat je allerlei excursies kunt boeken, vliegtickets, busreizen etc.
Oversteken in deze stad, en in elke stad tot nu toe is verstand op nul, vooral langzaam lopen, niet haperen, en dan komt het wonder boven wonder elke keer goed. Het is druk en chaotisch, maar mensen rijden langzaam en kunnen zo elkaar goed ontwijken. En de eerste keren was het een local lief aankijken en dan snapt hij of zij wel dat ik hem volg met oversteken,
Bij HCMC kun je de Cu chi Tunnels bezoeken waar de Vietnamezen in strijdden tijdens de oorlog tegen de Amerikanen. Indrukwekkend om te ervaren hoe smal en donker de tunnels waren (terwijl ze de tunnels nu zelfs al groter hebben gemaakt voor de toeristen om een stukje in te kunnen kruipen) Het Engelse niveau van de gidsen laat soms wat te wensen over, wat juist wel weer heel grappig is. " I don't make you funny?" ehh...ja ik vind jou heel grappig. Maar Vietnamees is ook niet te leren, dus ik snap het ook wel.
Verder heb ik een twee daagse tour door de Mekong delta gedaan, waarbij dag 1 een grote toeristische attractie was, echt vreselijk. Maar het verblijf in de homestay die avond maakte alles goed. In de middle of nowhere stopte onze bus en de gids zei tegen mij en de twee Duitse jongens waar mee ik was, dat we hier uit konden stappen. Er kwamen drie mannen op scooters aanrijden en wij konden achterop en we zouden de rest van de groep de dag erna weer zien gaf onze gids aan. We reden de snelweg af, over kleine weggetjes, steeds donkerder en kleinere weggetjes en kwamen echt uit tussen de locals. Met als enige die Engels sprak een 12 jarig jongetje die ons leerde over het eten met stokjes en die ons het dorp heeft laten zien. Geweldig! Op de weg terug naar de groep smorgens kreeg de man waarbij ik achterop zat nog een flinke snee in zijn enkel omdat hij zijn scooter ineens vooruit liet schieten, met als gevolg een handdoek minder voor mij in mijn tas, omdat hij zijn been moest kunnen afbinden. (gelukkig zat ik op dat moment niet op de scooter). Al gauw werd hij gehaald en vervangen door iemand anders die me veilig heeft afgezet bij de rest van de groep.
Deze dag in Can Tho in de Mekong delta was wel gaaf met het bezoek aan de floating market. En het is ook wel weer hilarisch hoeveel mensen ze in 1 bus kunnen proppen op de weg terug. Met een Brabants koppel heb ik het eiland over gewandeld en dan zie je bijvoorbeeld dat de locals hun kleding wassen(en zichzelf) in de rivier en je ziet ze hun vis schoonmaken voor hun huis.
De volgende stop was Mui Ne, vanwaar mijn drie daagse tour achterop de motor bij Easyrider Spencer begint. Met hem had ik al contact via facebook vanuit Nederland. Ondertussen had Theresa uit Oostenrijk al laten weten graag mee te willen en we zouden elkaar dan ook in Mui Ne weer zien. De bus daarheen was ook alweer geweldig! Drie rijen met ' bedden' om in te klimmen. Bij binnenkomst van de bus kreeg ik een vuilniszakje. Handig voor het afval, dacht ik, maar de chauffeur keek me nogal boos aan toen ik met mijn schoenen de bus in wilde lopen..iedereen moest zijn schoenen uit doen en in deze zakken zelf bewaren...zover reikt mijn Vietnamees nog niet.
In Mui ne hebben we eerst nog een trip naar de Sand dunes gedaan waar je een quad kunt huren. Natuurlijk vond een van de verhuurders het wel leuk om deze twee meiden even te laten zien hoe het moet en hij heeft ons beiden een voor een mee genomen over deze soms steile duinen. Waar hij na de tweede afdaling even aan me vroeg of het allemaal nog wel goed ging? Schijnbaar gilde ik nogal hard..maar het was gaaf!
De dag erna werden Theresa en ik opgehaald door Spencer en Chon. " Ik leek veel jonger in het echt dan op facebook" ...tuurlijk! Leuke man die Spencer! ; ) Onze tassen achterop en op naar Dalat door de bergen! Alleen al achterop de motor was geweldig! Tussen alle locals door, weg van de toeristen en langs vele mooie wegen en dorpen. We stopten regelmatig bij wat interessante plekken, zoals bij een boerderij voor Dragonfruit, een theeplantage, koffieplantage, authentieke eettentjes langs de kant van de weg, en bij ' the monument of the Whale'. Als hier een Walvis aanspoelt loopt het hele dorp uit om deze te begraven. na twee jaar wordt er een bot opgegraven en bijgezet in dit monument. De vrouwen van de vissers bidden hier voor een veilige terugreis van de zee.
De overnachting was in een geweldige bungalow in de heuvels gerund door een Belgische koreaan (snappen jullie het nog?)
Met een heerlijke bbq voor ons allemaal en Chon die gitaar speelt bij het kampvuur ...mooier kan het niet worden dacht ik nog.
Op de laatste dag lieten ze ons nog een minority village zien. Twee minuten van de de doorgaande weg, kom je in een heel andere wereld; waar ze alleen eten wat ze zelf verbouwen en waar ze je heel raar aankijken als toerist. De rollen zijn daar omgedraaid..wij waren een bezienswaardigheid. En ik bleek nog een woordje Vietnamees te kunnen ook. waarmee ik iedereen verbaasde toen ik vertelde hoe het met me ging. Hij vroeg erom maar verwachtte duidelijk geen normaal antwoord :)
Jammer genoeg kwam aan deze tocht een einde en werden we in Nha Trang afgezet zoals afgesproken. Ik had graag nog wat meer dagen met hen door Vietnam getourd! Nha Trang was puur het einde van de motorrour voor mij, want ik wilde door naar Hoi An. En daar ben ik nu vanmorgen aangekomen met een nachtbus van 11 uur. Dit keer heb ik een homestay geboekt, want hostels kennen ze hier niet veel in Hoi An. Super lieve mensen hier, en een luxe kamer..Ik heb net al een paar uur door Hoi An gestruind en dit is totaal anders! Meer een groot dorp dan een stad, ouderwets, laagbouw, minder druk...heerlijk!
Natuurlijk ben ik al gestrikt voor van alles vanmorgen en wordt er gewerkt aan mijn nieuwe kleding en zijn mijn nageltjes gelakt..
Hier ga ik wel een paar dagen vertoeven....wordt vervolgd dus de volgende keer vanaf Hoi An...
groetjes aan iedereen!
Maaike
-
29 September 2015 - 11:05
Pleunie:
Lieve Maaike,
Wauw wat kun je in de eerste weken toch veel meemaken. Wat klinkt het allemaal leuk en wat schrijf je het enthousiast op. Een hele geruststelling voor mij. Ik wordt er zelfs een beetje jaloers van. Het was leuk om je verslag te lezen, ik ga je volgen de komende tijd.
Veel plezier groot voorbeeld.
XXX -
29 September 2015 - 11:06
Eugene:
Haha hein ik zie jou al helemaal afpingelen daar!!
Leuk verhaal en al zoveel gedaan in korte tijd..
Lekker blijven genieten en ik blijf je volgen..
Groeten eugene xx
-
29 September 2015 - 12:45
Wendy:
Hoi hoi,
Wat super leuk geschreven en ik zie je al helemaal afdingen met een lach op je gezicht. Wat heb je al veel gezien en gedaan, klinkt super gaaf. Blijf genieten van alle mooie, vreemde, geweldige dingen die op je pad komen en dat je nog maar veel leuke mensen mag ontmoeten.
Liefs Wen -
29 September 2015 - 13:32
Angela:
Gaaf Maaike! Leuk geschreven....ik blijf je volgen -
29 September 2015 - 18:45
Corry:
Hoi Maaike,
wat schrijf jij op een aangename manier! 't Is net of je het aan den lijve ondervindt. Ik geniet er van en blijf je volgen. Pas goed op je zelf. Blijf genieten van alles wat je overkomt.
Groetjes van Corry. -
29 September 2015 - 19:37
Inge:
Wooooww supervet Maaike! Mooi dat die motorrit zo ontzettend cool was. Ben benieuwd naar je volgende verhalen. Lekker genieten! Inge -
29 September 2015 - 20:14
Tante Petra En Ome Marcel:
Hoi Maaike,
Leuk verslag , gaat helemaal goed komen daar in Azië met jou.
Groetjes en een dikke knuffel xx -
29 September 2015 - 22:18
Sophie :
Ha Maaike! Wat geweldig om te lezen. Echt super dat je het zo naar je zin hebt en makkelijk contacten legt. Top dat je je vermaakt heb met Spencer! Jelte en ik hebben bedacht dat Nicaragua ook wel wat Spencer easy riders kan gebruiken :p. Heel veel plezier nog en geniet!!
-
29 September 2015 - 22:38
Linda (Nas):
Whaaaa, ik wil ook weer naar Vietnam! Heerlijk om dit te lezen, keep posting! Sleep me de winter die voor de deur staat maar door met mooie verhalen en jaloersmakende foto's. -
29 September 2015 - 23:43
Susan K:
Gaaf Maaike!! Wat jij in 2 weken al meemaakt. En dan heb je nog maanden voor de boeg. We houden je avonturen mee in de gaten hoor. Leuk om te lezen.
Veel plezier nog!!
Grtz. -
30 September 2015 - 14:11
Floor:
Wauwwwww wat schrijf je leuk en ik hoor het je ook gewoon vertellen haha.klinkt echt fantstisch!geniet!liefs uit florence! -
01 Oktober 2015 - 23:10
Hanneke:
He Maaike,
Ik lees je verhaal waarbij ik diverse keren terug denk aan 2010.. Zandduinen achterop een quad (ik moet er niet aan denken ;) En die handdoek voor eerste hulp Haha, als je er nog twee over had, dan heb je teveel meegenomen ;) Leuk hoor! Snel een keer Skypen! Have fun xx je reismaat (die nu thuis op de bank zit :( -
06 Oktober 2015 - 17:13
Monique (VAC):
Hey Maaike,
Leuk verhaal! zo ook je schrijfstijl :)
Ik kijk uit naar je volgende post!
groetjes en geniet ze.
Monique -
07 Oktober 2015 - 13:46
Saskia De Vocht:
Soooooo Maaike!! Wat een avontuur!
Geweldig om te lezen en dit is voor jou nog maar het begin!
We lezen graag nog meer verhalen van je en houden je site in de gaten.
Have fun! Groetjes!
Saskia -
21 Oktober 2015 - 12:46
Sylvie:
Je maakt veel mee! Tof om te lezen. Veel plezier daar meis.
Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
