Streetfood, karstbergen en aparte slaapzalen...
Door: Maaike San
Blijf op de hoogte en volg Maaike
10 Oktober 2015 | Vietnam, Hanoi
Hoi allemaal!
Tot nu toe heb ik alleen nog maar geluk gehad met het weer, maar vandaag is de eerste druilerige dag. Een goed moment om een internet cafe op te zoeken.Ik had me voorgenomen om mijn verhaal korter te houden dit keer, maar ja, ik wil zoveel schrijven als herinnering voor mezelf, dat me dat moeilijk lukt en jullie wat meer tijd kwijt zijn als je alles wilt lezen :)
Hoi An was een heerlijke stad waar ik een paar dagen vertoefd heb in een homestay. Het liefst eet ik lokaal eten in een foodmarket en dan is het zo leuk als je bij dezelfde vrouw terugkeert!Dan komt ze met allerlei extra's aanzetten zodat je van alles kunt proeven en schenkt ze nog eens wat vietnamese thee bij als je hem op hebt. En dat alles met handen en voeten en wat Vietnamese woordjes. Nadat ik net een pedicure had laten doen, denk je met je verzorgde voeten door Hoi An te wandelen, vraagt er echt binnen 5 minuten een vrouwtje aan mij: you need pedicure? eeehmm. wat denk je zelf, kijk eens naar beneden..haha..de hele tijd de zelfde vragen overal.
Vanuit Hoi An, ben ik per trein naar Hue gereisd, waarbij deze route langs de steile Van-pass komt, met mooie (bewolkte ) uitzichten op zee. Aangekomen in het hostel bleek daar 's avonds een pubquiz te zijn, gezellig aangehaakt en op stap geweest even in de locale bar. Uiteraard ben ik in Hue de Citadel gaan bekijken, waar je een paar uur kunt ronddwalen in een ouderwetse dynasty. Na mijn heerlijke Mexicaanse avondeten kwam er een meisje naar me toe die vroeg of ze met me mocht praten om Engels te leren. Echt superschattig! Na een half uur praten (en ze sprak goed Engels!) haalde haar vader haar weer op met de scooter en kreeg ik als bedankje van haar een cakeje. Dat zijn zo' n leuke dingen om mee te maken.
Hier ben ik ook nog naar een weeshuis geweest, welke wordt ondersteund door het hostel: met als doel om wat tijd door te brengen met de kindjes. Het voelde erg dubbel: het huis was triest en kaal met beton en stonk. En de kinderen lagen veelal maar wat te liggen en slapen. Sommige van hen kwamen juist wel wat spelen en wilden graag wat aandacht, dus hopelijk hebben we voor een paar kindjes toch iets kunnen doen. Verder worden er van onze vrijwillige bijdragen de nodige spullen gekocht door het hostel.
Eetblunder van de dag: een vegetable burger bestellen, omdat je heel veel zin hebt in in een broodje hamburger met wat groenten, en dan krijg je een broodje met wat gebakken groenten. Zonder hamburger dus ...tja, kleine tegenvaller.
Ontbijten in Vietnam is wel luxe met elke dag vers stokbrood met eieren of met jam of boter. Dat zal nog wel een stuk minder worden in andere landen, dus ik geniet er nog maar even van.
Mijn volgende stop is Ninh Binh/Tam Coc in het noorden waar ik na een nachtbus in de ochtendschemering aan de kant van de weg ergens wordt gedropt. Gelukkig staan er altijd wel wat motortaxi's te dringen om je naar een hostel te brengen. Ik had al gelezen dat de service in het hostel in Tam Coc niet geweldig was, maar het was het enige hostel met gedeelde slaapkamers hier, dus nam ik de gok maar. De dorm was geweldig met heerlijke bedden, maar wat een chagrijnige gastvrouwen inderdaad zeg. Mijn gehuurde fiets was laat in de middag ineens verdwenen, omdat ze deze nodig had voor een grote groep (bedankt!) en mijn halve watermeloen die ik wel in de koelkast mocht bewaren, was ineens verdwenen en lag mooi op hun keuken om bijne gebruikt te gaan worden...ik dacht het niet! Naar dit dorp was ik speciaal gekomen voor een boottrip door Tam Coc, waar ik laat in de middag, toen de honderden dagtoeristen vanuit Hanoi weg waren, ben aangeloten bij een Duitse moeder en zoon en een bootje deelde voor een tocht door de karstbergen, waarbij de roeier roeide met zijn voeten. Heel mooi! En alleen al het fietsen door deze omgeving was de moeite waard.'s Avonds met wat kamergenoten een potje gepould en de dag erna ben ik per bus-'speedboot'-bus weer wat noordelijker gereisd, naar het eiland Cat Ba.
En wat echt een super mooi eiland! Een van de mooiste plekken waar ik tot nu toe gereisd heb. Hier ben ik een dag met een boottrip meegeweest waarbij we met de groep hebben gekajakt tussen de karstbergen door en gezwommen in heldere lagunes. Hilarisch ook hoe niet-elegant we allemaal de kajak weer inklimmen na het zwemmen...De groep was super leuk en ' s avonds zijn we dan ook met zijn allen uit eten geweest en een drankje gaan doen. Waarbij een van de Amerikanen, die te zat was, mij heel serieus ging uitleggen hoe ik het beste het balletje bij het bierpongspel kon gooien om hem in het glaasje te krijgen. Ik dacht hij maakt een grapje, maar hij nam echt een minuut de tijd om me de techniek van het gooien en blablabla uit te leggen. Doe gewoon normaal dacht ik :) ik gooi dat balletje gewoon...
Ook heb ik een dag getourd over het eiland, waarbij ik voor het eerst in Vietnam op een scooter heb gereden (en voor de tweede keer in mijn leven). Dit is een rustige plek, met weinig verkeer en maar twee hoofdwegen, goede plek om het te leren dacht ik. Mr Kong van de receptie heeft me geleerd hoe ik de semi-automatische scooter moest rijden en na een paar keer op en neer in de straat mocht ik los..Waar ik begon met de vlam in de pijp en 30 km per uur op de teller, stond ik na een halve dag bij de locals beter bekend als Maaike Honda Elands. Ik dacht serieus: ik wil thuis ook een scooter! Echt zo leuk! Je kunt hier prima een half uur rijden zonder een toerist of local te zien, waarbij ik soms dacht, zal ik omdraaien, maar elke keer was het nog mooier voorbij de volgende bocht. Aan het einde van de dag werd ik nog verrast door een Vietnamees buitje en zag ik er met mijn poncho op de scooter helemaal uit als een local, alleen het mondkapje ontbrak nog :)Dan kom je andere toeristen tegen die de andere kant op rijden, in hun mooie droge kleding, richting de bui, en zij zien mij helemaal verregend, met een lelijke poncho..wacht maar, dacht ik..haha
Terug bij het hostel kwam ik een bekende tegen die net met een groep naar het strand ging voor de zonsondergang en dan sluit je daar weer bij aan. zo makkelijk gaat dat hier. Na het strand ben ik net gedouched, klaar om te gaan eten, zeg ik tegen mijn kamergenoten 'see you later' en wil ik de kamer uit lopen en besef ik me gelukkig dat ik mijn handdoek nog in mijn haar heb zitten..Ik terug naar binnen en zij lachen, daarom keken ze waarschijnlijk zo raar toen zij dat ik ging. Ik vraag me af of ze er iets van gezegd zouden hebben.
Inmiddels ben ik gisteren aangekomen in Hanoi.
Via internet kies ik steeds mijn volgende hostel of homestay of je hoort van andere backpackers waar je het beste heen kunt gaan. Maar vaak zijn veel andere backpackers enthousiast over de party hostels waar de bar tot 2 uur open is, en dan boek ik mooi een ander hostel waarvan ik lees dat het gemoedelijk is en dat je bijvoorbeeld mee eet met de locals en met zijn allen aan een grote ontbijt tafel ontbijt. Ik wordt oud ;) Maar hierdoor zat ik gisteren wel met een grote groep gasten van ons hostel samen te eten op uitnodiging van de hosteleigenaren en hebben ze heerlijk voor ons gekookt. Met zijn allen op de grond aan een lange tafel, waarbij ik de kleermakers zit als ' superlenige' uiteraard makkelijk vol houd ;) hier moet ik nog even aan wennen.
Maar elk hostel heeft zijn voor- en nadelen. Samen eten geweldig, maar de slaapzaal is dan weer erg apart: een kamer voor 12 mensen, waarin een soort glazen gedeelte is ingebouwd waar je de douche em de toilet vindt. Prima op zich, enige nadeel is dat het glas half doorzichtig is waardoor je je kamergenootjes ineens goed leert kennen ;) Ik lig uiteraard met mijn bed precies tegen deze bak aan en durf me niet om te draaien..Voor de Vacansoleil-lezers: de disco douche in Belgie is er niks bij ;) Het zorgt er wel voor dat de dames de douche niet te lang bezet houden.
Ik zal hier twee dagen zijn en dan door reizen naar het noordelijke, heuvelachtige, groene Sapa en de omgeving daarvan, waar ik heel veel zin in heb.
Hopelijk gaat het goed met iedereen en tot de volgende keer!
groetjes Maaike
Tot nu toe heb ik alleen nog maar geluk gehad met het weer, maar vandaag is de eerste druilerige dag. Een goed moment om een internet cafe op te zoeken.Ik had me voorgenomen om mijn verhaal korter te houden dit keer, maar ja, ik wil zoveel schrijven als herinnering voor mezelf, dat me dat moeilijk lukt en jullie wat meer tijd kwijt zijn als je alles wilt lezen :)
Hoi An was een heerlijke stad waar ik een paar dagen vertoefd heb in een homestay. Het liefst eet ik lokaal eten in een foodmarket en dan is het zo leuk als je bij dezelfde vrouw terugkeert!Dan komt ze met allerlei extra's aanzetten zodat je van alles kunt proeven en schenkt ze nog eens wat vietnamese thee bij als je hem op hebt. En dat alles met handen en voeten en wat Vietnamese woordjes. Nadat ik net een pedicure had laten doen, denk je met je verzorgde voeten door Hoi An te wandelen, vraagt er echt binnen 5 minuten een vrouwtje aan mij: you need pedicure? eeehmm. wat denk je zelf, kijk eens naar beneden..haha..de hele tijd de zelfde vragen overal.
Vanuit Hoi An, ben ik per trein naar Hue gereisd, waarbij deze route langs de steile Van-pass komt, met mooie (bewolkte ) uitzichten op zee. Aangekomen in het hostel bleek daar 's avonds een pubquiz te zijn, gezellig aangehaakt en op stap geweest even in de locale bar. Uiteraard ben ik in Hue de Citadel gaan bekijken, waar je een paar uur kunt ronddwalen in een ouderwetse dynasty. Na mijn heerlijke Mexicaanse avondeten kwam er een meisje naar me toe die vroeg of ze met me mocht praten om Engels te leren. Echt superschattig! Na een half uur praten (en ze sprak goed Engels!) haalde haar vader haar weer op met de scooter en kreeg ik als bedankje van haar een cakeje. Dat zijn zo' n leuke dingen om mee te maken.
Hier ben ik ook nog naar een weeshuis geweest, welke wordt ondersteund door het hostel: met als doel om wat tijd door te brengen met de kindjes. Het voelde erg dubbel: het huis was triest en kaal met beton en stonk. En de kinderen lagen veelal maar wat te liggen en slapen. Sommige van hen kwamen juist wel wat spelen en wilden graag wat aandacht, dus hopelijk hebben we voor een paar kindjes toch iets kunnen doen. Verder worden er van onze vrijwillige bijdragen de nodige spullen gekocht door het hostel.
Eetblunder van de dag: een vegetable burger bestellen, omdat je heel veel zin hebt in in een broodje hamburger met wat groenten, en dan krijg je een broodje met wat gebakken groenten. Zonder hamburger dus ...tja, kleine tegenvaller.
Ontbijten in Vietnam is wel luxe met elke dag vers stokbrood met eieren of met jam of boter. Dat zal nog wel een stuk minder worden in andere landen, dus ik geniet er nog maar even van.
Mijn volgende stop is Ninh Binh/Tam Coc in het noorden waar ik na een nachtbus in de ochtendschemering aan de kant van de weg ergens wordt gedropt. Gelukkig staan er altijd wel wat motortaxi's te dringen om je naar een hostel te brengen. Ik had al gelezen dat de service in het hostel in Tam Coc niet geweldig was, maar het was het enige hostel met gedeelde slaapkamers hier, dus nam ik de gok maar. De dorm was geweldig met heerlijke bedden, maar wat een chagrijnige gastvrouwen inderdaad zeg. Mijn gehuurde fiets was laat in de middag ineens verdwenen, omdat ze deze nodig had voor een grote groep (bedankt!) en mijn halve watermeloen die ik wel in de koelkast mocht bewaren, was ineens verdwenen en lag mooi op hun keuken om bijne gebruikt te gaan worden...ik dacht het niet! Naar dit dorp was ik speciaal gekomen voor een boottrip door Tam Coc, waar ik laat in de middag, toen de honderden dagtoeristen vanuit Hanoi weg waren, ben aangeloten bij een Duitse moeder en zoon en een bootje deelde voor een tocht door de karstbergen, waarbij de roeier roeide met zijn voeten. Heel mooi! En alleen al het fietsen door deze omgeving was de moeite waard.'s Avonds met wat kamergenoten een potje gepould en de dag erna ben ik per bus-'speedboot'-bus weer wat noordelijker gereisd, naar het eiland Cat Ba.
En wat echt een super mooi eiland! Een van de mooiste plekken waar ik tot nu toe gereisd heb. Hier ben ik een dag met een boottrip meegeweest waarbij we met de groep hebben gekajakt tussen de karstbergen door en gezwommen in heldere lagunes. Hilarisch ook hoe niet-elegant we allemaal de kajak weer inklimmen na het zwemmen...De groep was super leuk en ' s avonds zijn we dan ook met zijn allen uit eten geweest en een drankje gaan doen. Waarbij een van de Amerikanen, die te zat was, mij heel serieus ging uitleggen hoe ik het beste het balletje bij het bierpongspel kon gooien om hem in het glaasje te krijgen. Ik dacht hij maakt een grapje, maar hij nam echt een minuut de tijd om me de techniek van het gooien en blablabla uit te leggen. Doe gewoon normaal dacht ik :) ik gooi dat balletje gewoon...
Ook heb ik een dag getourd over het eiland, waarbij ik voor het eerst in Vietnam op een scooter heb gereden (en voor de tweede keer in mijn leven). Dit is een rustige plek, met weinig verkeer en maar twee hoofdwegen, goede plek om het te leren dacht ik. Mr Kong van de receptie heeft me geleerd hoe ik de semi-automatische scooter moest rijden en na een paar keer op en neer in de straat mocht ik los..Waar ik begon met de vlam in de pijp en 30 km per uur op de teller, stond ik na een halve dag bij de locals beter bekend als Maaike Honda Elands. Ik dacht serieus: ik wil thuis ook een scooter! Echt zo leuk! Je kunt hier prima een half uur rijden zonder een toerist of local te zien, waarbij ik soms dacht, zal ik omdraaien, maar elke keer was het nog mooier voorbij de volgende bocht. Aan het einde van de dag werd ik nog verrast door een Vietnamees buitje en zag ik er met mijn poncho op de scooter helemaal uit als een local, alleen het mondkapje ontbrak nog :)Dan kom je andere toeristen tegen die de andere kant op rijden, in hun mooie droge kleding, richting de bui, en zij zien mij helemaal verregend, met een lelijke poncho..wacht maar, dacht ik..haha
Terug bij het hostel kwam ik een bekende tegen die net met een groep naar het strand ging voor de zonsondergang en dan sluit je daar weer bij aan. zo makkelijk gaat dat hier. Na het strand ben ik net gedouched, klaar om te gaan eten, zeg ik tegen mijn kamergenoten 'see you later' en wil ik de kamer uit lopen en besef ik me gelukkig dat ik mijn handdoek nog in mijn haar heb zitten..Ik terug naar binnen en zij lachen, daarom keken ze waarschijnlijk zo raar toen zij dat ik ging. Ik vraag me af of ze er iets van gezegd zouden hebben.
Inmiddels ben ik gisteren aangekomen in Hanoi.
Via internet kies ik steeds mijn volgende hostel of homestay of je hoort van andere backpackers waar je het beste heen kunt gaan. Maar vaak zijn veel andere backpackers enthousiast over de party hostels waar de bar tot 2 uur open is, en dan boek ik mooi een ander hostel waarvan ik lees dat het gemoedelijk is en dat je bijvoorbeeld mee eet met de locals en met zijn allen aan een grote ontbijt tafel ontbijt. Ik wordt oud ;) Maar hierdoor zat ik gisteren wel met een grote groep gasten van ons hostel samen te eten op uitnodiging van de hosteleigenaren en hebben ze heerlijk voor ons gekookt. Met zijn allen op de grond aan een lange tafel, waarbij ik de kleermakers zit als ' superlenige' uiteraard makkelijk vol houd ;) hier moet ik nog even aan wennen.
Maar elk hostel heeft zijn voor- en nadelen. Samen eten geweldig, maar de slaapzaal is dan weer erg apart: een kamer voor 12 mensen, waarin een soort glazen gedeelte is ingebouwd waar je de douche em de toilet vindt. Prima op zich, enige nadeel is dat het glas half doorzichtig is waardoor je je kamergenootjes ineens goed leert kennen ;) Ik lig uiteraard met mijn bed precies tegen deze bak aan en durf me niet om te draaien..Voor de Vacansoleil-lezers: de disco douche in Belgie is er niks bij ;) Het zorgt er wel voor dat de dames de douche niet te lang bezet houden.
Ik zal hier twee dagen zijn en dan door reizen naar het noordelijke, heuvelachtige, groene Sapa en de omgeving daarvan, waar ik heel veel zin in heb.
Hopelijk gaat het goed met iedereen en tot de volgende keer!
groetjes Maaike
-
10 Oktober 2015 - 08:13
Wen:
Hey Maaike,
Je verhalen kunnen niet lang genoeg zijn hoor, super leuk om te lezen. Zien we jou straks door gool heen scheuren op je scooter... Hihi. Geniet ze en benieuwd weer naar je volgende avonturen.
Kus Wen -
10 Oktober 2015 - 13:50
Marianne De Brouwer:
Het Maaike,
Wat een vehalen en wat goed van jou dat je op de scooter gaat!
Geniet ervan en laat ons maar mee genieten.
Prachtig land zo te zien!
Lieve groet Marianne -
10 Oktober 2015 - 15:30
Marloes:
Haha de discodouche is er niets bij?? Oi, dan leer je ze idd wel heel goed kennen ;-) Je verhalen zijn leuk om te lezen Maaike! Het gaat je goed daar zo te lezen. Geniet ervan!! -
10 Oktober 2015 - 18:41
Corry:
Hoi Maaike,
jij moet straks je memoires uitgeven in een boek! Je vertelt zo beeldend dat je het idee hebt dat je er zelf bij bent! Geniet van je reis en wees voorzichtig.
Groetjes van Corry. -
15 Oktober 2015 - 20:54
Sylvie:
Heerlijke verhalen. Geniet lekker nichie! -
19 Oktober 2015 - 12:10
Linda:
Yes, geweldige verhalen weer! Fijne flashbacks naar dit prachtige land (en naar de Belgische disco douche), geniet er van en rij voorzichtig! (hier issie dus: biken met Maaike ;-)) -
21 Oktober 2015 - 09:37
Ome Marcel En Tante Petra:
Hey Maaike, leuke om te lezen dat je zo aan het genieten bent, mooiie herinneringen maken.
Ook je foto's zijn heel mooi.
geniet ervan meisje en goed uitkijken he xx
-
22 Oktober 2015 - 23:43
Monique:
Hi Maaike,
Leuk om alle avonturen en belevenissen mee te kunnen lezen. We want more!
Over paar weken staffweekend, die douche gaan we denk ik niet overtreffen!
Groetjes vanuit een grijs en koud Eindhoven -
23 Oktober 2015 - 16:30
Simone & Freddy:
Hoi Maaike,
Net ff naar je site gekeken. Ziet er kei gaaf uit. Geniet ervan en veul plezier, neem mijn petje voor je af ik zou t niet durven. Grtjes ook van Freddy. Tot de volgende ronde. Houdoe
-
03 November 2015 - 19:18
Hanneke:
Ha Maaike-Honda-Elands,
Heerlijk zo buiten je comfort-zone ;) ben benieuwd hoe het in Nepal is! Vast weinig WiFi :( tot snel!!
Kus Hanneke en Fee -
12 November 2015 - 21:02
Ad En Marian:
Fantastische reiservaring en een mooi aaneen geschreven verslag Maaike. Lijkt ons verschrikkelijk leuk om onder de locale te zijn. Wij volgen je en vele groetjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
